ΠΕΝΘΟΣ

Αρχιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α. Βασίλης Ντερτιλής

(1949-2012)

Οι τρεις διαφορετικές γενεές της οικογένειας Ντερτιλή είχαν, πέρα από το όνομά τους, κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για την Ελλάδα, μια αγάπη ιδωμένη από διαφορετικό πρίσμα. Ο αρχιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α. Βασίλης Ντερτιλής (1949-2012), που πρόσφατε πέθανε, ήταν εκείνος που έδωσε στην πατρίδα τη δική του ισχυρή προσωπικότητα χωρίς να αποκτήσει εχθρούς. Αντίθετα, ο πατέρας του, ο Νικόλαος Ντερτιλής, είχε να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των πολλών, ενώ ο παππούς του, ο αντιστράτηγος Βασίλειος Ντερτιλής, διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής, επίσης ιδιόρρυθμη και ισχυρή προσωπικότητα, ήταν εκείνος που έγινε «κόκκινο πανί» τόσο για τους κομμουνιστές, όσο και για τους Γερμανούς.

Τον Βασίλη Ντερτιλή τον νεώτερο, που μόλις θρηνήσαμε, τον γνώρισα ως δευτεροετή σπουδαστή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και με εντυπωσίασε αμέσως. Ήταν το 1968. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του, ο περίφημος συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής (ο μόνος από τους πρωταιτίους που εξακολουθεί επί 37 χρόνια και πλέον χρόνια να βρίσκεται φυλακισμένος στον Κορυδαλλό, όταν και οι πλέον ειδεχθείς εγκληματίες αποφυλακίζονται το αργότερο μετά από 25ετή φυλάκιση), ήταν ένας από τους ισχυρούς του δικτατορικού καθεστώτος, ο Βασίλης είχε τις δικές του απόψεις. Ήταν εξαιρετικά ευφυής, πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο, και αυτό τον είχε καταστήσει έναν από τους πιο δημοφιλείς Δοκίμους στα χρόνια των σπουδών του, αρχηγός της σειράς του, αλλά και στη συνέχεια. Τον έβλεπα εξοδούχο τα Σαββατοκύριακα και του άρεσε να χρησιμοποιεί ως πολίτης το ψευδώνυμο «Ρουσσέν», παλιού ήρωα αξιωματικού του Ναυτικού, που υπήρξε φίλος του παππού του.

Παρά τις διώξεις που υπέστη μετά τη Μεταπολίτευση ο πατέρας του, ο ίδιος ακολούθησε τον δικό του δρόμο. Είναι αυτονόητο ότι χρειάστηκε πολύ μεγαλύτερο σθένος από όσο οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφός του για να αξιολογηθεί η δική του αυτοτελής προσωπικότητα. Και η θριαμβευτική σταδιοδρομία του υπήρξε αποκλειστικά δικό του δημιούργημα και κάθε φορά έσπαζε το φράγμα της προκατάληψης για μια νέα επιβεβαίωση της αξίας του. Μέχρι που έγινε θρύλος με τα μοναδικά κατορθώματά του σε μια εποχή που δεν προσφέρεται για ηρωισμούς. Ίσως γι’ αυτό οι συνεχείς απογοητεύσεις, ιδίως με τα Ίμια, τον οδήγησαν στην απόφαση να απομακρυνθεί απρόσμενα από την υπηρεσία.

Ν.Γ.